Er circuleren veel mythes over waterverzachters en over het ontharden van water in het algemeen. Wij hebben een aantal mythes samen gebracht, die we weerleggen op basis van informatie uit wetenschappelijk geverifieerde bronnen.
Het Ministerie van Volksgezondheid heeft het proces van ontharding d.m.v. harsen voor ionenuitwisseling, erkend als geschikt voor menselijke consumptie. Door deze ionenuitwisseling wordt de samenstelling van het water gewijzigd, de calcium en het magnesium worden vervangen door natrium.
Uit onderzoek blijkt dat 98% van de dagelijkse opname van natrium uit de voeding komt, tegenover slechts 2% uit het water. Het effect van het natriumgehalte in het water is dus zeer klein, zo bevatten sommige soorten flessenwater zelfs veel meer natrium dan onthard water.
BRON: “Human intake of minerals from drinking water in the European Communities: Hardness of drinking water and public health”, bladzijden 173-211.
De huidige Europese Drinkwaterrichtlijn 98/83/EG van 1998 betreffende het water voor menselijke consumptie bevat geen enkele verwijzing naar de hardheid, het calcium- of het magnesiumgehalte. Het proces van ontharding gaat het natriumgehalte in het water beïnvloeden, maar dit natriumgehalte wordt in de Europese Drinkwaterrichtlijn als "indicatorparameter" beschreven. Een indicatorparameter is niet bepalend voor de drinkbaarheid van het water.
Deze Europese richtlijn is doorgetrokken naar de 3 gewesten in België. Het staat de consument dus vrij om zijn leidingwater te ontharden.
De gewesten maken nog gewag van een minimale hardheid van het water, maar dit geldt alleen voor de waterleidingsbedrijven, niet voor de eindgebruiker zelf.
Het klopt dat stilstaand water bacteriegroei bevordert. Wanneer je bijvoorbeeld een fles water een tijdje open laat staan, ontwikkelen er zich al snel bacteriën. Echter, in een waterverzachter circuleert het water vrijwel continu. Als je dan nog eens een toestel met een droge zoutbak hebt, komt stilstaand water amper voor.
Wanneer je langere tijd geen water verbruikt (bijvoorbeeld tijdens een vakantieperiode), is het sowieso raadzaam je leidingen even door te spoelen. Laat het water even lopen aan alle aftappunten, en je zit goed.
In het menselijk lichaam huizen miljoenen bacteriën van de meest uiteenlopende soorten, die ervoor zorgen dat wij kunnen leven. Drinkwater wordt centraal ontsmet, en ons immuunsysteem is daar om de minimale hoeveelheid bacteriën die overblijft te neutraliseren. Internationale deskundigen zijn dan ook van oordeel dat de eventuele bacteriegroei in bijkomende waterbehandelingstoestellen totaal geen gevaar inhoudt voor de menselijke gezondheid.
Daarbij komt nog dat waterontharding een preventieve behandeling is. Doordat kalkafzetting in de waterleidingen en boilers wordt voorkomen, wordt meteen de voedingsbodem voor een aantal gevaarlijke bacteriën zoals legionella weggenomen.
BRON: Communiqué van Aqua Europa (februari 2000) ondertekend door Dokter J.-M. Delattre (Institut Pasteur, Rijsel), Dokter C. Fricker (Thames Water Laboratories, Reading) en Professor R. W. Schubert (Instituut voor Hygiëne, Frankfurt).
Symposium “HPC in Drinking Water” in Genève (april 2002) onder toezicht van National Sanitation Foundation/World Health Organisation.
World Health Organisation “Report of an Expert Meeting” on “HPC measurement in drinking water safety management”.
Voldoende calcium is onontbeerlijk voor de gezondheid. Echter, het calcium in het drinkwater wordt slechts in zéér beperkte mate opgenomen door het menselijk lichaam. Zelfs kalkrijk water voorziet maar voor een klein deel in de calciumbehoefte.
Het menselijk lichaam neemt vooral calcium op uit melk en haar afgeleide producten (boter, kaas, ...) en verder onder meer gedroogde groenten en fruit, chocolade, vette vissoorten en zeevruchten, orgaanvlees en volkorenbrood.
Op gebied van opname van calcium is het water slechts van ondergeschikt belang. Het bewijs is dat er geen calciumtekort ten gevolge van het drinkwater wordt vastgesteld in streken met natuurlijk zacht water.
Slechts in twee gevallen moeten we het gebruik van onthard water afraden: voor zoutloze of natriumarme diëten en voor de bereiding van melk voor zuigelingen. In die gevallen doet men er beter aan ofwel bronwater met een laag natriumgehalte te gebruiken, ofwel een beroep te doen op de techniek van omgekeerde osmose.
Er is verder in geen enkele klinische studie een correlatie tussen de hardheidsgraad van water en de frequentie van cardiovasculaire ziekten vastgesteld.
Keukenzout, ofwel natriumchloride, smaakt zout omwille van de verbinding van natrium met chloriden. In onthard water stijgt het natriumgehalte wel, maar blijft de hoeveelheid chloriden, en daarmee het zoutgehalte, ongewijzigd.
BRON: “The impact of inorganic chemicals on water quality and health” (Bijlage 1st. Super. Sanita -1993), bladzijden 336-340
Uitgaande van een verbruik van 100 liter water per dag en per persoon, en een hardheid die van 30°F teruggebracht wordt tot 6°F, komt per regeneratie minder dan 40 gram zout in de riolering terecht. Bovendien zijn de regeneratiezouten zeer zuivere producten, die streng gecontroleerd en gecertificeerd worden.
Dankzij ontharding is het mogelijk om aanzienlijke hoeveelheden zepen en detergenten te besparen. Deze besparingen wegen veel zwaarder door dan de mogelijke "milieubelasting" van het regeneratiezout.
Hoewel koud water minder kalkaanslag veroorzaakt dan warm water, is dat geen reden om het helemaal niet te ontharden. Een heel aantal huishoudtoestellen (zoals wasmachines en koffiezetapparaten) verwarmen water, maar werken op basis van koud water. Onder meer daarom zit er een ingebouwde waterverzachter in je vaatwasser.
Koud water veroorzaakt dan wel minder kalkaanslag, maar gaat nog steeds sporen nalaten, bijvoorbeeld in je wastafels of toiletten. Daarom is het aan te raden om ook onthard water te gebruiken als je koud water nodig hebt.
Natuurlijk zacht water, dat in sommige granietstreken wordt gevonden, kan agressief zijn, en soms corrosie teweeg brengen.
Verzacht water heeft echter een heel andere minerale samenstelling dan natuurlijk zacht water. Natuurlijk zacht water bevat niet alleen weinig kalk, maar ook weinig opgeloste mineralen in het algemeen. Daarom heeft natuurlijk zacht water de mogelijkheid om mineralen op te lossen, dus om corrosief te zijn.
Onthard water daarentegen is van oorsprong hard water, dus al van oorsprong rijk aan mineralen. Door ontharding wordt het aanwezige calcium en magnesium vervangen door natrium, maar wijzigt de totale hoeveelheid opgeloste mineralen niet. Onthard water gaat dus niet invreten.
Tenslotte biedt een kalklaag in de leidingen niet noodzakelijk bescherming tegen corrosie. Deze kalklaag wordt niet gelijkmatig opgebouwd, op sommige plaatsen is deze laag dikker dan op andere. Bovendien zijn er andere vormen van corrosie, die juist bevorderd worden door kalkaanslag.
Een moderne waterverzachter zoals een toestel van EcoWater Systems betaalt zichzelf terug. Je zal tot de helft minder detergenten en zeepproducten verbruiken, je bespaart gemiddeld 15% op energiekosten, warmwatertoestellen vragen minder onderhoud, en tenslotte gaat kledij langer mee. De Belgische Federatie voor Waterbehandeling becijferde dat dit een besparing tot 650 euro op jaarbasis kan betekenen, voor een gemiddeld Belgisch gezin.
Als je bovendien je ontharder combineert met een drinkwatersysteem, bespaar je ook nog eens op flessenwater.
